Soma’da 301 madencinin yaşamını yitirdiği katliamın üzerinden tam üç yıl geçti. Aradan geçen üç yılda değişen tek bir şey bile yok.
Dava sonuçlanmadı, işten çıkarılan işçilerin tazminatları ödenmedi, şirket madencilik faaliyetine kesintisiz devam etti, hükümet ocakları maden patronlarına peşkeş çekmeyi sürdürdü.
Üstelik maden ocaklarında ölümler, Soma katliamından sonra da devam etti. Ermenek’te, Şırnak’ta, Zonguldak’ta yüzlerce maden işçisi kömür çıkarmak için girdikleri ocaktan toprağın üzerine bir kere daha çıkamadı. Yüzlerce inşaat işçisi, kâh yüksekten düşerek, kâh üzerine yıkılan betonun altında kalarak yaşamını yitirdi. İşçiler kamyon kasalarında, tezgâh aralarında, servis araçlarında her gün can verdi.
301 madencinin ölümünden sonra hiçbir şey değişmedi.
Çünkü bu düzende hiçbiri değişmez!
İş cinayetlerinin nedeni patronların kâr hırsıdır. Bu düzende patronların kâr hırsı dizginlenmez.
Madenlerdeki iş cinayetlerini işin fıtratı olarak niteleyen Erdoğan, bu düzenin arızası değil temsilcisidir. Bu düzende iş cinayetleri önlenemez. İş cinayetleri, işçilerin değil Kapitalizm fıtratındandır.
Oysa iş cinayetleri önlenebilir.
İşçilerin can güvenliğini sağlayacak koşulların patronların maliyeti olmadığı bir düzen var.
O düzen sosyalizmdir.
Biz o düzeni istiyoruz. O düzen için mücadele ediyoruz. Sadece insanın insanı sömürmesinin son bulması için değil, işçilerin yaşam hakkı için de sosyalizm gerek.
