16 yıllık AKP iktidarı boyunca binlerce kadın öldürüldü, hâlâ öldürülüyor. Onbinlercesine fiziksel ve cinsel şiddet uygulandı, hâlâ uygulanıyor. Şiddet sadece evde, sokakta, koca ya da sevgili tarafından uygulanmıyor. İşyerinde bazen doğrudan patron, bazen amir tarafından; televizyonda, gazetelerde sözlü, görüntülü olarak uygulanıyor.
Psikolojik ve ekonomik şiddete de maruz kalan kadınlar açık ve örtülü olarak hor görülüyor, aşağılanıyor. Kadın sokağa her çıktığında giyeceği kıyafetin, kullanacağı taşıtın, döneceği saatin hesabını yapmak zorunda bırakılıyor. Bir yandan gerici düzen tarafından babanın ya da kocanın evine tıkılmaya çalışılıyor, diğer yandan gazete ve dergilerde bedeni sergileniyor, pazarlanıyor. Anneliği kutsayan patronların düzeni emzirme izinlerini kullandırmıyor, gebe kalan emekçi kadınları işten çıkarmanın hukuki, gayri hukuki binbir yolunu buluyor. Sosyal devletiz diye övünüp çocuk yuvalarını, kreşleri lüks hizmetlermiş gibi satıyor, kadını ya iş yaşamını ya da ev yaşamını seçmeye zorluyor.
Kadın çalışabilirse, onu daha düşük ücretlerle ya da kayıtsız çalışmaya zorluyor, angarya işe boğuyor, uzun mesai saatlerine mahkûm ediyor. Sonra da kriz dönemlerinde önce kapının önüne koymakla tehdit ediyor. Tüm bunların sorumlusu koyduğu yasaları bile uygulamaktan aciz olan; eşitlik bildirgelerinin, cinsiyet sertifikalarının reklamını yapıp hakkını arayan işçilerini tıpkı Flormar’da olduğu gibi işten çıkaran; öğrenci iken çalışmak zorunda kalıp işyerinde öldürülen Şule’nin katillerini cezalandırmayan patronların düzeni! Korunma ihtiyacının kadının fıtratında olduğunu iddia eden, şiddetin kaynağında ideoloji yok deyip şiddeti engellemeyi yine kadına, anne sevgisine havale eden kapitalizm ve onun kucağındaki gericilik!
Tam da bu yüzden TKP’li kadınlar diyor ki; bu kadın düşmanı, sömürü ve şiddet düzenine alışmayalım, onun çürümüş kurallarını kanıksamayalım! İnsanlığın gelişmesinin önündeki tüm engelleri yıkalım!
Gericilik ancak kadınlar ayağa kalktığında, boyun eğmediğinde geri basar. Bundan 58 yıl önce, binlerce kilometre uzaktaki okyanus ötesi bir ülkede diktatöre boyun eğmediği için öldürülen Mirabal kardeşlerin mücadelesinden feyz alalım. Kapitalizmin karşısına örgütlü gücümüzle dikilelim!
Eşitsizliğin ve adaletsizliğin kaynağı bu düzeni değiştirdiğimizde, ne şiddet ne de sömürü kalacak! Sosyalizmin onurlu insanları hep daha iyinin, güzelin peşine düşecek, gelişecek! Boyun eğmeyen kadınlar, boyun eğmeyen emekçi halkın iktidarında korkusuzca sokaklarda yürüyecek, kahkaha atacak! Hayalleri özgür kalacak ve dünyayı yeniden kuracak!
KOMÜNİST KADINLAR
24 Kasım 2018
