19 Mayıs, yaşadığımız topraklarda emperyalist işgale karşı savaşımın belirleyici önemdeki adımıdır. Bu tarih, ulusal kurtuluş mücadelesinin liderliğini yapan Mustafa Kemal’in Anadolu’ya geçişini işaretlemektedir.
Bu geçişin ufkunun “yabancı orduların ülkeden sökülüp atılmasından” ibaret olmadığı ise bugün iyi bilinen bir gerçektir.
19 Mayıs 1919’da Anadolu’ya geçen Mustafa Kemal, köhnemiş, çürümüş, aslında çoktan tarih olmuş Osmanlı’yı girdiği bataktan çıkarmak için görevlendirilmiş bir memur olarak değil, yaşanan çöküşten yeni bir ülkeyi, laik bir cumhuriyeti çıkarma ufkuyla öne atılan bir devrimci olarak hareket etmiştir.
100 yıl sonra, köhnemiş, çürümüş, tarihin çöplüğünde yerini almayı çoktan haketmiş Türkiye kapitalizmini ayakta tutmak için cumhuriyete ihanet etmiş olanların, Amerikancıların, Avrupa Birliği borazanlarının, padişahlık özentilerinin, küflenmiş yobazların ve korkakların aynı safta dizilip anma hakkını kendilerinde gördükleri 19 Mayıs’ı biz tarihe böyle yerleştiriyoruz.
19 Mayıs 1919, emperyalist işgalden cumhuriyet çıkartmanın, hilafeti yıkmanın, monarşiyi tarihe gömmenin ilk adımıdır.
Kutlu olsun.
Bu adımın devamının nasıl getirildiği, bir noktadan sonra bu yürüyüşün nasıl durduğu malumumuzdur.
Ülkemiz emekçi halkının geçmişin izlerini sadece takip etmekle, aynı adımları tekrarlamakla varabileceği bir yer yoktur.
Önümüzdeki adım emeğin kurtuluşu için atılacaktır.
Laik cumhuriyetin kendini onun sahibi olarak gören patron sınıfı tarafından tarikatlere teslim edilmiş olmasından, ülkenin bağımsızlığının NATO emrindeki milliyetçilerle, ilkesiz ve fırsatçı manevra düşkünleri tarafından yok edilmiş olmasından, 100 yıl önce tarihe gömülmüş saltanatın çağdaş saraylarla hortlatılmış olmasından hem bir görev, hem bir fırsat çıkıyor.
Sosyalist Türkiye için ileri atılma zamanıdır.
Emeğin kurtuluşu için yürüyüşü hızlandırma zamanıdır.
