Devlet racon kesemez. Her eleştiriyi suç ilan edemez. Kişileri, hedef gösteremez. Ağzından çıkan sözün bir sonucu olacağını bilmesi gerekir. Sınırlar bir kez aşıldığında ve sınırları aşan devletin kendisi olduğunda, sınırların herkes tarafından aşılabileceğini tahmin etmesi gerekir. Devlet olmak, bunu gerektirir.
Ne yazık ki, devlet halktan ve halkın çıkarlarından uzaklaştıkça, devlet olmaktan çıkar. Türkiye’de de olan budur. Özellikle AKP iktidarında, nefret söylemini gündelik bir alışkanlık haline dönüştüren çok sayıda isim ile tanışmamız bir rastlantı değil. İktidar, kendi varlığını, daha çok “düşman” ve daha çok “terörist” üreterek korumaya çalışmaktadır. Burada, halka dönük bir nefret belirginleşir.
BE_23NISAN_Sayı_262
