Bugün 18 Mart. Çanakkale’de emperyalist ordulara karşı kazanılan zaferin üzerinden tam 107 yıl geçti.
Emperyalizm, o günlerde de tüm dünyanın baş belasıydı. Sistemin krizleri tüm dünyayı koca bir savaşa sürüklemişti. Bu süreçte Anadolu’nun payına da türlü yıkımlar ve acılar düşmüştü. İşte böyle bir süreçte, Anadolu’ya öldürücü darbeyi vurmak isteyen İngiliz ve Fransız orduları, Çanakkale’de felakete uğratılmıştı. Çanakkale’de kazanılan zafer, emperyalist paylaşım savaşına çaresizlik ve körlük içinde atılan, yıkılmakta olan asalak Osmanlı’nın değil, yurdun işgaline karşı uyanmaya başlayan bir öfkenin zaferiydi.
İzleyen yıllarda işgale karşı mücadele, aynı zamanda yeni bir düzeni, cumhuriyeti doğurdu. Kendine bağımsızlığı ilke edinerek yola koyulan cumhuriyet, NATO üyeliği ve ABD-AB ilişkileriyle emperyalist sistemin askeri, siyasi ve ekonomik bir parçası haline getirildi. Genç cumhuriyetin tepesine çöreklenen asalak patron sınıfı, onun ağır ölümünün de biricik sebebi oldu.
Bugün Çanakkale Zaferi’ni anarken, dünyamızın 107 yıl önceki koşulları hatırlattığını ifade etmemiz gerekiyor. Emperyalist ülkeler arasındaki krizlerin büyüdüğü, bir savaş hem de nükleer bir savaş ihtimalinin hiç olmadığı kadar arttığı, yoksul emekçilerin dünyanın türlü yerlerinde emperyalistler için savaştırıldığı bir dönemde yaşıyoruz.
Bu sene 18 Mart’ın aynı zamanda AKP iktidarının başka bir “mega proje” şovuna dönüştürüldüğünü görüyoruz. Oysa ki yaptıkları, işgale karşı direnişle anılan toprakların Almanya’dan Kore’ye çokuluslu tekellerin rantına teslim edilmesidir. Verilen geçiş garantileriyle halkın soyulması, halkın parasıyla halka haraç kesilmesidir. Hem de euro cinsinden!
Emperyalistlere karşı kazanılan bu büyük zaferi anarken, memleketi yerli ve yabancı asalakların işgalinden kurtarmak için tüm halkımızı örgütlenmeye çağırıyoruz.
Bir gün dahi kaybedecek vaktimiz yok!
