AKP, soruna yeni bir boyut eklemekten başka bir işe yaramayacak sokak hayvanları yasa tasarısı üzerinde oyun oynuyor. İfadeler değişiyor, katliama kimlerin ortak olacağı ve adına ne deneceği yeniden tanımlanıyor ama tasarının özü aynı.
Erdoğan bu esnada dünyanın hiçbir yerinde görülmeyen sokak köpeği nüfusundan dem vuruyor.
O halde asıl sorulması gereken sorulmalı, bu popülasyon artışının nedenleri tartışılmalı.
Hayvan ticareti sektörünün giderek büyüdüğü yıllar boyunca bunun popülasyon üzerindeki sonuçları iktidarın umrunda olmadı. Piyasaya yönelik yeni hayvan cinsleri türetildi, satışlar açıktan ya da el altından devam etti, büyük paralar kazanıldı. Satın alınan bir ticari nesneye dönüşen hayvanların sokağa bırakılması daha kolay hale geldi. Bırakanlara sorumluluk ve suçları hissettirilmedi. Merkezi hükümet de yerel yönetimler de kısırlaştırma başta olmak üzere üzerlerine düşen kamu görevini yerine getirmekte sınıfta kaldı. Piyasa ekonomisi sorunu yaratmakla kalmadı, çözümün de önüne geçti.
Artık çözümü ertelenemez hale gelen sokak hayvanları sorununda duygusal taraflaşmalarla toplumun vicdanı teslim alınarak katliama ortak edilmeye çalışıyor.
Konunun duygusal bir boyutu elbette var. Mahallesinde çeteleşmiş köpeklerin saldırısına uğrayarak sağlıklarını ve hatta hayatlarını kaybeden yurttaşlar da sokak hayvanlarının topluca katledilmesi fikri de toplumun büyük bir kesiminin gururuna ve vicdanına dokunuyor.
Ancak çözüm bu duygusal tepki ve manipülasyonlarda yatmıyor. Çocuğunu kaybetmiş anneyle empati kurma çağrısı yaparak katliamı temellendirmeye çalışmak ne kadar yanlışsa “hayvanlar insanlardan gördüğünü yapıyor” diyerek sorunun faturasını saldırıya uğrayan insanlara çıkarmak ve asıl sorumluların ıskalanmasına neden olmak da o kadar yanlış.
Sorunun çözümü akılcı, bilimsel ve kamucu bir planlamada yatıyor. Bunun ilk şartı olarak hayvan ticaretine derhal son verilmeli.
