Bugün 1 Eylül. Yine bir Dünya Barış Günü’nü barıştan çok uzak bir noktada kutluyoruz. Kapitalizmin hüküm sürdüğü dünyamız, emperyalizmin önayak olduğu savaşlara mahkum kalmaya devam ediyor.
Yanıbaşımızdaki Ukrayna’da, bir yanda Rus tekellerinin çıkarları doğrultusunda girişilen, diğer yanda ABD’nin ve Batılı müttefiklerinin provokasyonlarıyla alevlenen savaş, ikinci yılını sürdürüyor. Bu savaş, ülkemizin de içinde olduğu büyük bir bölgeyi kendi ateşi içine alma riskini barındırmaya devam ediyor. Ortadoğu’da, yine hemen yanı başımızda, emperyalizmin desteklediği gerici güçlerin neden olduğu çatışmalar sürüyor. Öte yandan, Çin’in kendi çıkarları doğrultusunda attığı cüretli adımlar ve ABD’nin saldırgan atakları Asya-Pasifik’teki gerilim hatlarını giderek daha da belirgin ve tehlikeli hale geliyor.
Emperyalizmin bir süredir içinde bulunduğu hegemonya krizi nedeniyle ABD, geleneksel üstün güç konumunu sürdürmekte zorlanıyor ve bu nedenle saldırganlığını daha farklı biçimlere büründürme ihtiyacı hissediyor.
Emperyalizmin askeri örgütü NATO, bu saldırganlığın başını çekmeye devam ediyor. İkinci Dünya Savaşı’nı izleyen yıllarda Sovyetler Birliği ve onun öncülük ettiği dünya sosyalist sistemine karşı kurulan NATO, on yıllar içerisinde başta Avrupa olmak üzere dünyanın çeşitli ülkelerinde insanlığa karşı çok sayıda suç işledi. Bir yandan uluslararası askeri operasyonlara imza atarken diğer yandan Türkiye dahil pek çok ülkede gerici darbeleri destekledi. Yine NATO girişimiyle, Türkiye gibi çok sayıda ülkede kurulan ve beslenen kontrgerilla örgütleri, başta komünistler olmak üzere devrimci güçlere saldırarak kapitalizmin egemenliğini koruma işlevi üstlendi.
Bugün dünyada bir sosyalist sistemden söz edemiyoruz. Ancak NATO, Batı emperyalizminin çıkarlarını savunmak, emperyalist sistemin hegemonyasını sürdürmesini sağlamak için çaba harcamaya devam ediyor. Elbette dünyada sosyalizmin yeniden boy atmasını engellemek hedefini aklından çıkarmadan…
Dünyanın barışa şiddetle ihtiyacı var. Aksi takdirde, insanlık savaşlardan, emperyalizmin zulmünden acı çekmeye devam edecek. Gerçek ve kalıcı bir barışın sağlanabilmesi için sömürü düzeninin ortadan kalkması, dünyanın kapitalizm belasından kurtulması gerekiyor.
Emperyalizmi geriletmek, savaş tehlikesini savuşturmak gibi görevler ihmal edilemez. Bununla birlikte, gerçek bir barışa ulaşmak için kapitalizmin alt edilmesi gerektiğini bilen komünistler, bu görevlerin devrim hedefini gölgelemesine izin vermeyecek. Sosyalizm, yani sermaye egemenliğine, kapitalist rekabete, sömürüye son verecek olan yeni dünya, barışa giden yoldaki ilk durağımız olacak.
Kahrolsun emperyalizm, yaşasın emekçi halkların dostluğu!
Türkiye Komünist Partisi
