Bankalara borcu olmayan sağlık emekçisi var mı?
Bu borcu döndürerek ancak gıda, elektrik, doğalgaz, kira, çocuklarımızın eğitim masrafları gibi temel ihtiyaçlarımızı karşılayabiliyoruz. Aldığımız ücretler temel ihtiyaçlarımızı bile karşılamaya yetmezken, bizlerden beklenen ise hep fedakârlık; sürekli eksik personel ile çalışma, fazla mesailer, nöbetler, kullandırılmayan izinler. Piyasacı anlayışın kışkırttığı sürekli şişen iş yükü. Üstelik can güvenliğimiz bile olmadan, şiddetin ne zaman, nerede karşımıza çıkacağını bilmeden, “kelle koltukta” çalışırken…
“Fedakârlığımız” yetmedi mi; diğer yanda da hastane yöneticilerinin, yandaş sendikaların zorlaması, tehditleri, baskıları…
Bu düzenin ne bize ne hastalarımıza verebileceği hiçbir şey yok. Kazanabileceğimiz ise yepyeni bir dünya var.
8 Şubat’ta iş bırakıyoruz!
TKP’li Sağlık Emekçileri
